This is a poem reflecting the effects of colonialism and imperialism in our country — which is very much still rampant today. The piece's persona is someone greatly in love with the girl next door constantly being abused by men. The said persona is then fuelled by love to protect her, but cowards away and loses their chance. In the end, they become willing to actually fight for the girl, who is the reflection of the Philippines.
Dumating ako sa dormitoryo ko sa Maynila,
At may nakita akong babae sa kuwartong 612.
Tila buhok niya’y parang alon sa dilim ng gabi.
Puno ng santan ang kanyang matatabang pisngi.
Sa kanyang kutis, sinasalamin ang hinirang na lupain.
At sa ngiti niya, ang araw at pati mga bituin ay madarama mo rin.
Minsan, nangarap akong magtanim ng sariling sigla
Upang magpakilala sa babae sa kuwartong 612
Ngunit may nauna, nang bumukas ang aking labi
At ang oportunidad ay nawala na sa akin.
Parang ngayon ko lang nakita ang ganitong klaseng lalaki:
Malakutsilyong ilong, at hawig-asukal ang balat.
Lumapit naman siya sa babae sa kuwartong 612,
Dala-dala’y rosaryo, habang sa babae naman niya’y sinabi
“Mahal na mahal kita. Tiwala ka lang sa’kin.”
Minsan, ginusto ko’ng magtanim ng sariling sigla
Upang magpakilala sa babae sa kuwartong 612,
Ngunit may nauna, nang bumukas ang aking labi
At ang oportunidad ay nawala nanaman sa akin
Parang ngayon ko lang ulit nakita ang lalaki:
Malakutsilyong ilong, at hawig-kalapati ang balat.
Lumapit naman siya sa babae sa kuwartong 612,
Naghahawak ng libro sa kamay, habang sa babae naman niya’y sinabi
“Mahal na mahal kita. Tiwala ka lang sa’kin.”
Sana ginawa ko’ng magtanim ng sariling sigla
Upang magpakilala sa babae sa kuwartong 612
Ngunit may nauna, nang bumukas and aking labi
At ang oportunidad ay muling nawala na sa akin
Sana huling beses ko nang makita ang lalaki:
Malakutsilyong ilong, at hawig-kalapati ang balat.
Lumapit naman siya sa babae sa k’wartong 612.
Bitbit baril at armas, habang sa babae naman niya’y sinabi
“Mahal na mahal kita. Tiwala ka lang sa’kin.”
Iilang taong nagtagal, mas lumala ang sugat
Sa’king puso para sa babae sa kuwartong 612
At mas bumukas nang narinig ko ang kanyang pighati
“Kailan kaya ako makakaranas ng tunay na pag-ibig?”
Patulong naman dito.
Hindi ko ‘ata kaya ‘to.
Totoo, andito lang ako.
Ako ay totoo.
At sana lang naman, ako’y mapapansin mo dito
Naghihintay, at ngayo’y tunay na maglalaban
Para sa babae sa kuwartong 612.
Isinulat ni Ani
Comments